Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Roześmiała się słysząc słowa chłopaka, a na kolejną wypowiedź okręciła głową z niedowierzaniem - To posprzątasz - przyznała.
Podniosła się tak jakby otrzepywała spodnie, otworzyła drzwi na szerokość - No chodź ale masz być grzeczny - powiedziała. Na pewno wybiegnie z domu .

[Takaro]

-Zawsze jestem grzeczny- Powiedział patrząc na nią i wyszedł. No moze czasem zdarzało sie mu tam ciut mniej byc ale na ogół to z niego grzeczny facet. no nawet czasem miły!

2zt.

[Takaro]

Chciał ją dogonić i złapać, tak chciał. No ale nie wyszło. Wiła sie jak diabli! No taka z niej no! No i dobiegła do celu, szybciej i do tego wolna. No co za porażka! Ale no próbował! Ha! ona tylko oszukiwała, tak.

[Nari Orecev]

Przybiegła pod drzwi wracając do ludzkiej postaci, szybko z kieszeni wyciągnęła klucze do mieszkania wchodząc od razu. Nogi jej drżały, wysiłek jaki włożyła w ucieczkę przed chłopakiem był jednak większy niż się spodziewała. Uciekła mu! Opłacało się - Pierwsza - powiedziała nieco zdyszana ale pełna euforii, że się jej udało. Poczekała aż chłopak do niej dołączy a wtedy podeszła do niego tykając palcem w klatę - Żart - powiedziała szybciej - No i gdzie ta Twoja męskość? - zaśmiała się ocierając pot z czoła. Teraz to by się napiła kawy i wzięła relaksujący prysznic.

[Takaro]

Dobiegł niedługo po niej. Na miejscu zaczął spokojnie łapać stabilność oddechu. No jest pierwsza, cóż. Również wrócił do swojej ludzkiej formy i lekko zgiął sie opierając się rękoma o nogi.
-No jak gdzie? No jest, ty oszukiwałaś od co- Tak taka prawda.

[Nari Orecev]

- Jaaaaa? No wiesz co - powiedziała z zadyszką. Łapiąc oddech poszła do kuchni - Nikt Ci nie zakazywał stać i się patrzeć jak ten słup soli. Mogłeś od razu za mną pobiec - tak, właśnie miała takie wytłumaczenie. Wzruszyła ramionami nastawiając wodę na kawę, wyciągnęła kubiki wracając do Takaro - I nawet jeśli oszukiwałam - oparła się o klatę chłopaka z szerokim uśmiechem - To masz zamiar coś z tym zrobić? - poruszyła brwiami. Wątpiła aby cokolwiek wymyślił ale mogła się mylić. To się jeszcze okaże co mu się ukarze w tym łebku.

[Takaro]

-O!- Przyznała się!- Przyznałaś się, ze oszukiwałaś!- Tak wyłapał to co najważniejsze. Zamknął za nimi drzwi i usiadł przy stole.
-Co ci zrobię?- No te trybiki coś się tam ruszyły, tak ledwo.
-No nic ale no- no- Ja czuje sie lepiej- Tak ma świadomość, ze wygrała bo oszukiwała, tak.

[Nari Orecev]

- Mówiłam Ci, że nie oszukiwałam - pokazała mu język wracając do kuchni. Zalała kawę w kubkach - Jakbym nagle gdzieś tak pobiegła to stałbyś tak i się patrzę jak znikam w tłumie? -zapytała ale znała odpowiedź. Nie tak dawno temu nie biegła a poszła szybciej, wiedzą co stało się później.
Zaśmiała się patrząc na to jak mu się ruszają trybiki, dokończyła kawę zanosząc na stół. Wróciła do kuchni po jakieś ciastka biorąc ze sobą. Usiadła na krześle popijając kawę - Nie sądziłam, że jesteś aż tak sztywny, że nie potrafisz mnie złapać - tu ją zaskoczył albo tym razem miała wybitne szczęście.

[Takaro]

Spojrzał na nią podejrzliwie. No zasugerowała mu i to dość dosadnie, ze jednak tak. Co teraz kombinuje.
-Nie stałem od tak, zaskoczyłaś mnie i to pchniecie no- Nie było tak, ze na luzie sobie stał i czekał. Nu jego trybiki musiał sie ruszyć aby zajarzył co i jak.
-Tak wyszło- Odczekał na kawę i napił sie.

[Nari Orecev]

Zaśmiała się - Tak, tak każde tłumaczenie jest dobre - siorbnęła kawy. Złapała za ciastko, zamiast zjeść trzymała je w ręce. Chłopak miał rację coś jej chodziło po głowie - Dobra to złap ciastko jak Ci rzucę ale ustami bez użycia rąk - zaproponował -Dasz radę? - w zależności od tego co powiedział rzuciła lub nie ciastko tak aby było mu łatwo je złapać.
- Jestem bardziej zwinna niż Ty dryblasie - zaśmiała się unosząc kubek do ust.