Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

Ponownie spojrzał na kobietę - Nie pamiętam kiedy zasnąłem takim porządnym snem, zawsze czuwam a czasem nie śpię - tak wyglądały noce dowódcy. Nie ważne jak bardzo byłby zmęczony to jest silniejsze od niego.
Zaśmiał się cicho - Jak na razie funkcjonuję - dobrze, że zaznaczył na razie. Chociaż już tyle lat na takiej działalności organizmu to zdążył się przyzwyczaić. Była to dla niego norma i zasada, że niczego nie przegapi.
- Nie przejmuj się i śpij - rzekł spokojnie do niedźwiedzicy.

[Bjorn]

Leżała na boku i spoglądała na niego, słuchając.
-Na prawdę czasem powinieneś jakoś się odłączyć od tego wszystkiego i odpocząć- Westchnęła kierując swoje spojrzenie teraz na sufit. Pracoholik i wielkie poczucie obowiązku. Tak. Wiedziała, że próba przestawiania pewnych rzeczy potrzebuje czasu. Nie jest sam we wszystkim.

[Fenrir Labdakid]

- Jestem świadomy tego ale przez tyle lat już się przyzwyczaiłem - nie był najlepszy do tej fuchy, cały czas się zastanawiając dlaczego rada Cross go wybrała do pełnienia takiej roli. Nie miał urazy do kobiety, wiedział albo może w końcu zrozumiał że ktoś faktycznie też może się o niego martwić. A nie tylko rzucać słowa na wiatr, tym bardziej że Bjorn nie była jedyna Ketsueki też się o niego martwiła.
- Nie martw się tyle i śpij, jutro trzeba wstać - rzekł spokojnie a takie uświadomienie to bardziej mu by się przydało niż jej.

[Bjorn]

Powinna go trzepnąć gazetą w ten łeb. Zajedzie się tylko i tyle.
-Za bardzo cię ta praca wykańcza- Tak ciągnęła dalej ten temat. Tak samo zdawała sobie sprawę, że powinna odpuścić i nie mówić o tym dalej. Łeb ją jednak bolał i nie miała zamiaru odpuszczać od tak.
-Jak co dzień- Mało odkrywcze stwierdzenie. Ponownie spojrzała na niego i położyła mu dłoń na policzku- Śpij, zamknij oczy śpij, śnij...- Zacytowała spoglądając na niego ze spokojem ale i czułością.

[Fenrir Labdakid]

On nie widział tego w taki sposób, wykonywał swoją pracę i tyle.
Po słowach kobiety, aż na nią spojrzał unosząc brwi - Dlaczego tak uważasz? - zapytał. Nie sypiał od czasów wioski, wiecznie czuwał. Nie lubił być zaskakiwany.
Tu miała rację przytakując jej skinięciem. Ponownie spojrzał na nią ze dziwieniem ale zaraz się lekko uśmiechnął dotykając dłonią, dłoń Bjorn - Może jak zanucisz więcej to może się przekonam - powiedział nieco zadziornie. Lubił obecność niedźwiedzicy, ona dawała mu cichy spokój.

[Bjorn]

-Zdajesz mi się być spięty- Może to tylko jej się tak zdaje? Nie mogła być tego aż pewna. Uśmiechnęła się do niego na jego słowa.
-A ja będę Twym aniołem, Twą radością, smutkiem, żalem. Będę gwiazdą na twym niebie- Zanuciła dalej, nie pewna pamięci ale czy to aż takie ważne? Liczy się raczej treść i przekaz?

[Fenrir Labdakid]

Przeniósł wzrok na sufit, a kiedy to on nie był spięty? Chociaż nie spięty może nie był tak jak jego mięśnie, faktycznie przez brak odpowiedniego odpoczynku jego ciało reagowało inaczej niż wypoczętych osób.
Uśmiechnął się pod nosem gdy kobieta zaczęła mu nucić dalsze słowa piosenki? Kołysanki? Nie ważne, były miłe. Wilkołak zamknął oczy - Dziękuję - rzekł, jednak wciąż nie zasnął.

[Bjorn]

Ona zasnęła spokojnie i szybko. Rozmyślała jeszcze trochę ale z całą pewnością mniej niż on.
Wstała zaś rankiem, przed mężczyzną. Spało jej się dobrze ale też trochę dziwnie. Podniosła się i usiadła. Zasnęła tak jak była ubrana. Przejechała sobie dłonią po karku i poprawiła włosy.

[Fenrir Labdakid]

Leżał w ciszy zastanawiając się nad całym tym majdanem jaki ma na głowie. Czując jak kobieta zasnęła nie poruszał się do samego rana po jakiś czas drzemiąc.
Kiedy Bjorn wstała uczynił to samo - Dzień dobry - rzekł się przeciągając. Podniósł się z łózka, wykonał kilka ćwiczeń rozciągających zabrał ciuchy i poszedł na dół do łazienki się ogarnąć. Po wszystkim był już w kuchni szykując śniadania dla domowników.

[Bjorn]

-Dzień dobry- Powiedział, a ten już wstał i zabrał się za ogarnianie. Ona sama dzisiaj jakoś nie śpieszyła się. W końcu jednak wstała. W łazience ogarnęła się i zeszła na dół.
-Jak się dzisiaj czujesz?- Zapytała mężczyznę i podeszła zrobić im obojgu herbatę.