Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

- Rozumiem - rzekł spokojnie na wyjaśnienia kobiety.
- Za często przepraszasz - stwierdził, nie musiała przepraszać. Odpowiedziała na zadane przez niego pytanie więc nic się nie stało. Wziął miskę z ciastkami proponując jedno Blondynce.

[Bjorn]

-Dlaczego tak uważasz?- Spoglądała na niego pytająco i pogładziła swoja wiewiórkę. Ta wskoczyła jej teraz na ramię.
-Mieszkam tutaj już pewien czas, a nadal miewam problemy z dostosowaniem- Może dlatego przepraszała kiedy nie powinna? Nie była pewna.

[Fenrir Labdakid]

- Bo nie potrzebnie przepraszasz, przynajmniej mnie nie musisz - rzekł spokojnie, on nie był typek który zaraz się obrazi bo go nie słuchała czy coś innego. Fenrir rozumiał jej położenie, wiedział że od nowa musi się nauczyć życia w społeczeństwie co już niejednokrotnie się przekonał. Nie tylko pod względem gotowania ale i obycia. Ursai ładnie jej namieszali w głowie.
- Nie oszukujmy się. Cross jest dość specyficznym miejscem, sam jeszcze do niego nie przywykłem - gdyby mógł nie byłoby go tutaj. Oczywiście może opuścić miasto w każdej chwili ale nie chciałby tu wracać tak jak po wyprawie z Sylvanam. Jednak wie, że jest tu wiele niebezpieczeństw przed którymi chce obronić bliskie mu osoby.
Widząc wiewiórkę na kolanach kobiety a później na jej ramieniu zmierzył ją wzrokiem, nie przepadał za tym zwierzęciem co rzadko mu się zdarza. Coś było w tej rudej kicie co mu się nie podobało.

[Bjorn]

Wiewiórka odwzajemniał niechęć Fenrira. Nawet pozawalała sobie na spojrzenia pokroju "obserwuję cię". Zawsze jednak tak by Bjorn tego nie zauważyła.
-Postaram się mniej przepraszam albo chociaż bardziej skupić się na sytuacji- Posłała mu lekki uśmiech.
-Masz rację, w wielu kwestiach no ale miasto jak miasto, nie?- Zapytał trochę nie pewnie- Każde jest takie- Tutaj mogła się zagalopować ale nie była pewna. Wszędzie w końcu gdzie żyją ludzie trafiają się ci neibezpieczni.

[Fenrir Labdakid]

Zwierzę na prawdę nie przepadało Fenrir'owi do gustu a te jej małe sugestie wskazywał tylko na jedno, nie mogła być zwyczajna.
Dowódca zagarnął Bjorn bliżej siebie - Nie przejmuj się tym - zaproponowałby kobiecie piwo ale nie sądził aby chciała po ostatnim.
- Nie do końca - przerwał na moment - Owszem w każdym są niebezpieczeństwa czyhające na kogoś ale tutaj jest coś jeszcze - nie zagłębił się w szczegóły. Na pewno powinien ją uprzedzić nie tak jak Ketsueki, sam teraz zagłębił się w gonitwę myśli.

[Bjorn]

Bjorn dała się zgarnąć i to bez najmniejszego problemu.
-Po części muszę jeśli chce się wpasować- No i nie narobić sobie problemów przez złe interpretowanie kogoś zachowania czy słow. No albo sama zrobić coś. No niby to tak nie długi czas a czuła się jakby odcięła się od cywilizacji na o wiele dłużej.
-Coś jeszcze?- Spojrzała na niego przenikliwie-co?- Zapytała po chwili.

[Fenrir Labdakid]

Kobieta miała trochę racji ale Fenrir nigdy nie próbował się wpasować, żył tak jak zawsze co może nie było najrozsądniejszym podejściem. Jak to się mówi starego drzewa nie przesadzisz.
Spojrzał na Bjonr zastanawiając się czy powiedzieć jej czy nie, jednakże nie chcąc popełnić tego samego błędu powiedział Blondynce o tym nad czym pracuje i czego szuka. Powiedział również jakie konsekwencje poniosła z tego powodu Ketsueki i bibliotekarz oraz prosił uczennicę o ostrożność w niektórych dzielnicach miasta.

[Bjorn]

Wysłuchała go spokojnie i nie przerywając ani na moment. Pozwoliła sobie oprzeć sie o niego i chwile pomyśleć.
-Sytuacja nie najlepsza- Nie było to błyskotliwe- Nie martw się o mnie- W końcu nie da się zajść jakimś typom. Ma siłą i nosa. Chować się na pewno nie będzie. Nie da się sterroryzować jakimś popaprańcom.

[Fenrir Labdakid]

- To prawda, najgorsze jest to że stoję w miejscu - to go frustrowało. Na pewno dlatego nie myślał o dodatkowym zajęciu bo chciał najpierw dokończyć tą sprawę.
- Nie ważne jak dobrze wyszkolona jesteś i tak się będę martwił - zależało mu na niej, jednak też nie wątpił że Bjorn sobie poradzi w niektórych sytuacjach. Nie mniej jednak oni znajdą sposób na każdego co sam też się przekonał, zamach na Ket go nie zniechęcił a wręcz przeciwnie. Jeszcze bardziej chciał dorwać tych, którzy to zrobili.

[Bjorn]

-Rozumiem, nie jest to sytuacja zbyt klarowna- Nie powiedział niczego nowego- Pomogę ci na tyle na ile sam będę w stanie- Nie chciał go zostawiać z tym samego. Znać go to on najchętniej właśnie sam by się pchał wszędzie by ochronić innych.
-Wiem, że będziesz się martwił ale aj tak samo będę się martwił o ciebie kiedy sam będziesz wszystko próbował nosić na sobie- W końcu nie musi tego robić, nie musi zawsze sam wszystko robić.